C język programowania Wikipedia, wolna encyklopedia

Zadeklarowane w nim są procedury odpowiadające za obsługę wejścia i wyjścia, w tym printf126. To od niej rozpoczyna się wykonanie programu napisanego w C. Funkcja ta nie przyjmuje żadnych argumentów i zwraca wartość całkowitą. Wewnątrz nawiasów klamrowych znajduje się lista instrukcji, które zostaną wywołane po uruchomieniu programu127. Deklarując obiekt, można wskazać jego klasę pamięci, która określa między innymi jego czas życia i zasięg widoczności.

W 1999 roku do języka C wprowadzono także obsługę tablic o długości ustalanej w czasie działania programu20. Implementacje wspierające wersję C99 powinny ustawić makro __STDC_VERSION__ na 21. Służy zarówno do pisania elementów systemów operacyjnych, jak i aplikacji użytkowych. Mimo to spotyka się z krytyką z powodu pewnych decyzji projektowych, takich jak priorytety operatorów lub nadmiernie lakoniczna składnia. Jak już wcześniej było wspomniane, zmiennym i funkcjom powinno się nadawać nazwy, które odpowiadają ich znaczeniu. Zdecydowanie łatwiej jest czytać kod, gdy średnią liczb przechowuje zmienna srednia niż a, a znajdowaniem maksimum w ciągu liczb zajmuje się funkcja max albo znajdz_max niż nazwana f.

W 1978 opublikowane zostało pierwsze wydanie książki The C Programming Language (wyd. polskie Język C, 19877), autorstwa Briana Kernighana i Dennisa Ritchiego. Stanowiła ona pierwszą, nieformalną, specyfikację języka C4. Wersja ta bywa nazywana C78, gdzie nazwa pochodzi od roku wydania. Inne skrócone określenie, K&R C, pochodzi od nazwisk autorów książki8.

Zagnieżdżanie struktur jest dozwolone – składowe mogą również być strukturami. Standard ISO C zabrania natomiast rekursywnego zagnieżdżania struktury samej w sobie. Mimo to struktura może zawierać wskaźnik na inną strukturę tego samego typu83. Zarówno przypisywanie do zmiennej typu strukturalnego nowej wartości, jak i przekazywanie jej jako argument oraz zwracanie z funkcji są dopuszczalnymi operacjami84. Do przechowywania adresu obiektu określonego typu Amazon (NASDAQ:AMZN) Stock Crash Equals Bigger Discount służą wskaźniki77. Dozwolone jest wykonywanie na nich niektórych operacji arytmetycznych.

Jeżeli ma ona wystarczający rozmiar, by pomieścić sąsiednie pola, zostaną one w niej razem upakowane. Standard ISO C nie określa kolejności, w której przylegające do siebie pola bitowe są przechowywane w pamięci85. Typ danych określa zbiór wartości, które może przyjąć dany obiekt, jak również dozwolone operacje na nim60. Język udostępnia zestaw typów podstawowych oraz mechanizmów konstruowania typów pochodnych61. Formalna gramatyka języka C jest opisana w standardzie ISO C31. Ich stosowanie jest obowiązkowe jedynie, kiedy służą rozdzieleniu poszczególnych jednostek leksykalnych32.

Klasy pamięci

Właściwy kompilator, zamieniający kod C na kod wykonywalny, nie napotka już dyrektyw kompilacyjnych, ponieważ zostały one przez preprocesor usunięte, po wykonaniu odpowiednich akcji. Standard języka C opisuje wiele sytuacji, dla których zachowanie jest niezdefiniowane(inne języki) lub nieokreślone(inne języki). Daje to pewne pole manewru na różne optymalizacje w zależności od platformy sprzętowej. W rezultacie ten sam kod skompilowany na różnych kompilatorach lub z różnymi opcjami kompilacji może się inaczej zachowywać173. W szczególności standard C nie określa, w jaki sposób przechowywane są w pamięci wielobajtowe wartości skalarne. Większość programów polega jedynie na domyślnym zachowaniu zapewnionym przez ABI.

• Jeżeli ma ona wystarczający rozmiar, by pomieścić sąsiednie pola, zostaną one w niej razem upakowane.
• Odpowiednie funkcje dostarczał system Unix, niezależnie od stosowanego kompilatora.
• Innym rodzajem zmiennych są zmienne statyczne (deklarowane słowem static).
• Dalsza lektura tego podręcznika oraz zaznajamianie się z funkcjami z różnych bibliotek ukażą Ci całą gamę możliwości, które daje język C doświadczonemu programiście.
• W chwili pisania programu, to może być dla ciebie oczywiste, ale po dłuższym czasie możesz mieć problemy ze zrozumieniem własnego kodu.

Podczas prac nad nią, komitety odpowiedzialne za języki C i C++ współpracowały ze sobą, by zachować wzajemną zgodność obu na tyle, na ile to możliwe. W tej wersji standardu zadecydowano, że tablice o zmiennej długości oraz typy zespolone staną się funkcjonalnością opcjonalną (C99 wymagał, by kompilatory je wspierały). Rozbudowano również bibliotekę standardową o procedury sprawdzające zakres i granice obszaru pamięci podczas operowania na napisach. Z powodu licznych podatności usunięto funkcję gets(), zastępując ją bezpieczniejszą gets_s()22.

W głąb języka C

Wskaźnik ten nie może być użyty w charakterze l-wartości46. Może on oznaczać różne byty w różnych momentach wykonywania programu34. W przypadku, gdy dwa identyfikatory różnią się jedynie znakami na nieistotnych pozycjach, zachowanie jest nieokreślone. W 1983 roku, kiedy zapoczątkowano prace nad standaryzacją C, zdecydowano, że powinien być zestaw instrukcji identycznych w każdej implementacji C. W programie “Hello World” użyto funkcji z biblioteki standardowej – puts, która wyświetla na ekranie sformatowany tekst.

Struktura blokowa

W jednej linii może znajdować się wiele poleceń, choć dla zwiększenia czytelności kodu najczęściej pisze się pojedynczą instrukcję w każdej linii.Jest kilka rodzajów poleceń, np. W dużej części tego podręcznika będziemy zajmować się właśnie instrukcjami. Głównym celem, który przyświecał Dennisowi Ritchiemu przy tworzeniu języka C było ułatwienie pisania oprogramowania systemowego. Potrzebny był język wysokopoziomowy, ale jednocześnie tak wydajny jak asembler131.

C (język programowania)

• Komitet ANSI przygotował opis biblioteki standardowej języka C, wymagający dostarczenia programiście odpowiednich funkcji o ściśle określonym działaniu i przeznaczeniu14.
• Język C powstawał jako rozwinięcie języka B, wzbogacając się stopniowo o kolejne funkcje.
• Plik źródłowy razem z plikami dołączonymi dyrektywą #include tworzy jednostkę tłumaczenia, która po przetłumaczeniu na kod maszynowy może być konsolidowana z innymi w celu stworzenia wykonywalnego programu33.
• Ponadto zapewniał w tamtym czasie najpełniejsze wsparcie dla programowania strukturalnego, pozwalając również na hermetyzację kodu132.
• Zgodnie z sugestią Alana Snydera, na początkowym etapie rozwoju języka Ritchie rozdzielił operatory koniunkcji i alternatywy na bitowe (składające się z pojedynczego symbolu) oraz logiczne (złożone z dwóch znaków).

Dostęp pośredni do zmiennych tego rodzaju należących do innych wątków wywołuje zachowanie Euro spadło po decyzji EBC zwiększenie stóp zależne od implementacji110. Struktury mogą zawierać również pola bitowe, które pozwalają na określenie rozmiaru obiektu z dokładnością do bitów86. Takie pola w trakcie kompilacji są umieszczane w odpowiednio dużej, adresowalnej jednostce pamięci.

Zmienne statyczne i zewnętrzne są inicjalizowane zerem, jeśli nie podano żadnej wartości początkowej117. Każdy obiekt (poza polami bitowymi) składa się z ciągłej sekwencji bajtów, których kolejność i sposób kodowania wartości może zależeć od implementacji90. Pozwalają one przechowywać wartości różnych typów pod tym samym adresem, z poszanowaniem ograniczeń dotyczących ich ułożenia w pamięci. Unia ma przynajmniej taki rozmiar, jak największa spośród jej składowych.

Niektóre języki wymagają jednak cech, których C nie oferuje, np. Zastosowanie języka C pozwoliło części producentów oprogramowania zrezygnować ze stosowania języka asemblera132. Z Oracle Database w 1983 Cowen Digital serwuje krypto z boku tradycji roku, co pozwoliło na osiągnięcie jego przenośności. W konsekwencji, Oracle Database 3 stało się pierwszym silnikiem relacyjnych baz danych, który można było uruchomić zarówno na komputerach typu mainframe, minikomputerach jak i komputerach osobistych135. W C został napisany również najpopularniejszy na świecie silnik bazodanowy, SQLite136. W języku C dostępny jest mechanizm pozwalający na zdefiniowanie synonimów dla istniejących typów danych.

Nie zapewnia ono jednak przenośności między różnymi platformami174. Jest to jeden z głównych powodów nieprzenaszalności kodu, który ujawnia się podczas wymiany danych poprzez pamięć współdzieloną, masową lub ich transmisję175. Jedną z naczelnych zasad ducha programowania w C jest tworzenie wydajnego kodu nawet za cenę jego przenośności176.

Instrukcje sterujące

Z tego też powodu C bywa nazywany „wysokopoziomowym asemblerem”132. W praktyce dla każdej nowej architektury język C jest pierwszym dostępnym językiem programowania poza asemblerem134. Zastosowanie ręcznej alokacji pamięci może prowadzić do wystąpienia błędów w kodzie, wynikających np. Z odwołań do wiszących wskaźników(inne języki), ale także przepełnienia bufora i próby powtórnej dealokacji. Obecne w programie podatności mogą zależeć od wykorzystanego algorytmu rezerwacji pamięci120.